برای ماندن باید رفت

اگر نتوانیم مردم تشنه را با آب پاک و زلال سیراب کنیم، دیگران آنها را با آب آلوده سیراب می‏کنند و رفع این آلودگی هزینه زیادی دارد.

نوشتاری از : نصیبه داوودی

جهاد...

این بار جهاد با قلم است. "که پروردگار عالم به نوک این قلمی که وارد جهاد می‏شود قسم خورده است:   وَ الْقَلَمِ وَ مَا یَسْطُرُونَ "

"اگر نتوانیم مردم تشنه را با آب پاک و زلال سیراب کنیم، دیگران آنها را با آب آلوده سیراب می‏کنند و رفع این آلودگی هزینه زیادی دارد."

(نماینده ولی فقیه در استان فارس)

داستان، داستانِ انقلاب است. داستانِ به استقبال جهاد رفتن و شتافتن به سوی شهادت. داستان معلم بودن و آموختن. دنیا محل گذر است این دنیا محل کاشت است و آن دنیا محل برداشت. هر آن چه که دست توست آخرتت را می‏سازد حتی اگر آن ودیعه قلمت باشد.

هستد افرادی که با قلمشان جهاد می‏کنند. قلم آوینی، قلم مطهری، قلم بهشتی..."

و هستند افرادی که با صدایشان جهاد می‏کنند. صدای خمینی، صدای خامنه ای، صدای کافی، صدای همت، صدای باکری.... همه و همه جهاد می‏کنند تا اسلام بماند و با همین قلم‏ها و صداها بود که انقلاب‏ها کردند.

شهدای دانشجوی فعال در انقلاب، تمامن شاگردان مکتب خمینی ‏اند. آنان چه زیبا قلمشان را با قدمشان و قلبشان را با آرمان‏های خمینیِ راحل همراه کردند. و از هر رودی خود را به دریای انقلاب خواهی و اسلام خواهی متصل می‏کردند.

می‏خوانیم سرگذشت یکی از همین دریادلان انقلابی را که چگونه شاگردِ امام بودن را و معنای واقعی جهاد با قلم را هم چون شهید آوینی توانست در عصر خود معنا کند.

محکمه ی یک ظالم

نوشتاری از : نصیبه داودی

پیش از معرفی

قدمت هر کشوری، به تاریخ آن بستگی دارد. تاریخ در واقع موزه ی عبرت است. که هر کشوری چه برای خودش و چه برای دیگر ممالک می تواند آن را ارائه دهد و درس بگیرد. زمانی تاریخ عبرت آموز می شود که از بایکوت خبری، خبری نباشد. و تمام خوب ها و بدها رخ نشان دهند. چه در قالب داستان و چه در قالب های دیگر. و در این صورت است که می توان گفت تاریخ معلم انسان هاست.