برای ماندن باید رفت

در مورد کتاب

کتاب "رفتن برای ماندن" چکیده‏ای از قلم بانو ریحانه خوش طینت و تحت نظارت مرکز اسناد انقلاب اسلامی داستانی‏ست از زندگی شهید مهدی رجب بیگی، که ابعاد شخصیتی این شهید بزرگوار را بیان کرده است. کتابیست جالب و جذاب. داستان از تولد تا شهادت است. از طنازی‏های مهدی می‏گوید، از نوشته هایش از اشعارش. نویسنده با ذوقی هنرمندانه در کمترین صفحات ممکن، چنان به معرفی شخصیت پرداخته، که رفته رفته حس می‏کنی که دیگر نمی‏توانی صفحات شهادت را بخوانی. حسی برادرگونه پیدا کرده‏ ای. داستان می‏شود شهادت نامه‏ی برادر...

"شهر دامغان، دوم مرداد 1336 درست ظهر عاشورا، همان گوشه‏ ی اتاق به دنیا آمد"  نامش مهدی‏ست. مهدی رجب بیگی.... تولد....

کتاب حاضر می‏گوید، از سخن‏های دل همراهانش، خانواده ‏اش، دوستانش، و حتی خودش را از قلم خودش معرفی می‏کند...

"دانشجو بود، اهل قلم، شاعر، طنزپرداز، تحلیل‏گر مسائل سیاسی روز، بیشتر از همه‏ی اینها معلم!." چقدر قلمش با دستانش آشنا بود و سخنانش به دهانش می‏آمد. و تربیون‏های نماز جمعه با صدای او انسی عجیب گرفته بودند. و بلندگوهای خیابان نیز با اشعارش. همان شعر معروف... آماده نبرد آتشینیم، خون می دهیم، حماسه آفرینیم، پتک کوبنده ایم، موج توفنده ایم مرگ به کارتر، مرگ به کارتر....

می‏گفتند مهدی "معمای عاشورا" را خوب فهمیده بود. محبوب دلها... و به راستی، چقدر شبیه حاجی ابوترابی بود. عامل به علم خمینی. اهل تعبد. عبادت‏های پنهانی. قناعت را خوب می‏فهمید. وقف شده بود برای انقلاب. عاشق سرودهای انقلابی بود... و هر جا پای دفاع به میان می‏آمد کوتاهی نمی‏کرد. و بنا به گفته‏ی اطرافیانش "مهدی مال دنیا نبود، آسمونی بود"... سرانجام....

زمان رفتن فرا می‏رسد باید بروی تا بمانی. معبرش زمین است و مقصدش آسمان. اینجاست که رسم جهاد، رها کردن است و رفتن. "پایت را که از کفش دنیا بیرون آوردی، راهی‏ ات می‏کنند... فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی ".... شهادت....

این آدرس را  بخاطر بسپار "بهشت زهرا، قطعه ی42، ردیف 4، شماره 27، مزار شهید مهدی رجب بیگی"

 برگرفته از سایت: http://enghelab.aqr.ir/