یک مشت غرغر

جلسه ی فردا مشخص می کنه که من میتونم یه غرغر نویس عالی بشم یا نه....

نبض زندگی من

تنها آرزویم این است توانی به من عنایت شود... که تمامن در خدمتش باشم..

نبض زندگی من... بمان ........

مــــــــــــــــــــــــــــــــــادر

فرار دکمه ها

از قدیم مدام به گوشمون می خوندند که فرار مغزها فلان و فرار مغزها بهمان...

این روزا هر کسیو می بینی مانتویی داره که دکمه نداره...

به نظرم حالا نوبت دکمه های لباس ها شده... فرار دکمه ها...

عدم یکپارچگی در عصر تکنولوژی

امروز اومدم با اکانتم برم توی سایت دانشگاه... 

دیدم اکانتم رو غیر فعال کردند..

یعنی دانشگاه نمیدونه من هنوز فارغ التحصیل نشدم؟

مگه میشه؟

این یک فاجعه س ... باشد که رستگار شویم

یک شماره تلفن...

خیلی از فانتزی هام اینه که وقتی میبینم یک خانومی مثلن محترم، یه شلوار پاره پوشیده که بگه منم بعله... منم ببینید... 

برم جلو و یا نگاهی دلسوزانه یه شماره بهش بدم..

شماره ی یه موسسه خیریه که بهش پول بده بره شلوار سالم بخره....

بعد بهش بگم عزیزم غصه نخور... این موسسه بهت شلوار سالم میده...

یادش سبز

امروز در موقعیت های مختلف... فقط  میگفتم شهید آوینی خدا رحمتت کنه...

امروز فرمایشات شهید رو به عینه دیدم و به سمعه شنیدم  و به حسه لمس کردم

یک لقمه حرف حلال

حتی اگر دست و پای مادرت رو غرق بوسه کنی باز هم کمه...

باید از شدت کم کاری هایی که در حقش کردی دق کنی... تازه اونم کمه...

حقشو نمیشه ادا کرد...

:(

یک وظیفه ی خطیر

بچه ی کوچیک مجری برناممون رو قرار شده نگهداری کنم...موقع ضبط برنامه

اندر وظایف خطیر، دستیار تهیه....

(البته پیشنهاد خودم بود و خیلی هم لذت بخشه)

یک توهم متفاوت

طرف توهم دگر بد انگاری داشت

فرق است میان...

میگفت: رفتم پیشش شروع کرد به بازگویی بی راهه هایی که رفتم

گفتم: خب تو چی گفتی؟

گفت: هیچی سکوت کرده بودم.... ولی رو به آسمون کردم و گفتم: خدایا تو این همه دیدی و هیچی نگفتی...

فرق تو با بنده هات یکیش اینه

پ.ن: من اگه جای رفیقم بودم... هیچی سکوت می کردم....