حاشیه نگاران

دیروز کاری رو خالصانه انجام دادم... و تمام اون چیزی رو که باید رعایت می کردم رو عملیاتی کردم...
تصویربرداری از سرود همگانی مدرسه....
اما شب متوجه شدم دوربین فقط عکس می گرفته در حالی که همه چیز نشون میداد داره فیلم می گیره
امروز صبح همه آشفته بودند که وای فلان شده و بهمان شده و محاله که ضبط مجدد کنیم.
اما من آروم بودم اولین باری بود که هیچ استرسی نداشتم.... رفتم اتاقم
و فقط یه حرف به خدا زدم.... خدایا تو خودت میدونی که تمام جوانب رو رعایت کردم و قصوری چه عمدی و غیر عمدی نداشتم... اما نمیدونم چرا اینطوری شد... پس خودت جمع کن قضیه رو...
یه دفعه درب اتاق باز شد و گفتند مشکلی نیست ... هماهنگ شده بریم واسه ضبط مجدد
خداجون ممنون که هوامو داری...
میشه یه جای دیگه هم هوام رو داشته باشی؟
خودت میدونی کجا... فقط آمینش با من
الهی آمین

۰ نظر

۰ ۱۰ اسفند ۹۵ ، ۲۱:۴۱

سر دبیر

من مشکوکم

به روزهایم مشکوکم... هر زمان احساس رضایتمندی از اتفاقات دارم دلهره ای یواشکی سرک می کشد به جشن شادی ام... درب اتاق دلم را نیمه باز می گذارد تا بی خبر و ناغافل و پا برهنه وارد جشن شود و همه چیز را خراب کند.... امروز حرفهایی از کسانی شنیدم که بارها به خودم می گفتم: آرام باش... چیزی نشده... حل میشود.
امروز باز هم برچسبی زده شد که سنگین بود...

۰ نظر

۰ ۱۰ اسفند ۹۵ ، ۱۹:۴۸

سر دبیر

صد من عسل

واسه بعضیا کاری که می کنی میزارند به حساب، ناحسابی بودنت

۰ نظر

۰ ۱۰ اسفند ۹۵ ، ۱۶:۳۶

سر دبیر

خبر خوب

امشب خیلی دلم میخواست بعد از شنیدن خبر "اول شدن کتابخونه مدرسه" با مدیریت من رو که در بین بیست مدرسه دیگه اتفاق افتاده باعث بشه از ته دل بخندم....
اما ... نشد...
دلیلش... وجود یک غم به پهنای یک دست آدم بزرگ روی صورت یه نوزاده....

۰ نظر

۰ ۰۹ اسفند ۹۵ ، ۱۹:۰۶

سر دبیر

قدیمی ترین مطالب مطالب قدیمی تر جدیدترین مطالب مطالب جدید تر