یک تماس تلفنی از ...

حوصله ات سر می رود... ترجیح می دهی به خواب پناه بیاوری
خواب ِ بی محل.... که ناگهان تلفنت زنگ می خورد
نگاه می کنی...وحیده ... وحیده
نمی شناسی... به یاد نمی آوری.
-بله؟
--سلام نصیبه جان خوبی؟
-به سلام چطوری؟
--سال نوت مبارک . عزیز من روبروی حرم حضرت معصومه ام گوشی رو می گیرم صحبت کن
و به محض این که میخواهی سلام بدهی صدای اذان از آن طرف گوشی شنیده می شود.
اذان ... دعای تو....یک خاطره ی قدیمی..
چه حال خوبی. خانوم را یادآوری می کنی: یادت هست بعد از پنج سال زائرت شدم؟ از تو دو چیز خواستم.... هنوز وقتش نرسیده؟
وحیده خیلی مخاطب تماس های تو نبوده. اما چه می شود که بعد از مدتها تو به ذهنش سرک می کشی... دقیقن جایی که جای آن است.
بی حکمت نیست.