فکر کن...

دلت که می گیرد از قول های پس گرفته شده ی آدم ها؛ دنبال جمله ای هستی تا تسکینت دهد....
زندگی به من آموخت
آدم ها
نه دروغ می گویند
نه زیر حرفشان می زنند
اگر چیزی می گویند
صرفن احساساتشان در همان لحظه است
نباید رویش حساب کرد

وصفی فراتر از یک توصیف

عجیب وصف حال توست...


و مگر نه آن که گردن ها را باریک آفریده اند تا در مقتل کربلای عشق آسان تر بریده شوند...
و مگر نه آن که از پسر آدم عهدی ازلی ستاده اند که حسین را از سر خویش بیشتر دوست داشته باشد...
(شهید آوینی)

یک قسم

انگار همین دیروز بود که قسم خورده بودم دیگر سراغ غم هایم نروم.

آدم ها و قول هایشان

آدم ها یا بدقول اند یا خوش قول....
آدم هایی هم هستند که نسبت به بدقولی هایشان خوش قول اند...

بستنی مغزدار زعفرانی ممنوع

گاهی دلت می خواهد، تو باشی و او و یک خیابان بی انتها... خیابانی که چهار راه نداشته باشد، فقط یک راه، آن هم با او قدم بزنی....
خیابانی که وصل شود به یک بستنی فروشی، ساده باشد، حتی نه مغزدار زعفرانی، ساده ی ساده، آنگاه با عاشقانه هایت آن را رنگی کنی، خنده هایتان هم بشود مغزهای آن بستنی...

پ.ن: وقتی می ری کتابفروشی و یک کتاب عاشقانه می خونی تهش میشه حرفهای در گوشی امشب.

متساوی الاضلاع

سر کلاس حل مساله بودیم، استاد موضوع  طلاق و مهریه ی زیاد و کم رو مطرح کرد؛ هر کسی یه علتی می آورد؛ اما مهم تر از همه این بود:
وقتی با عقلت عاشق بشی و با قلبت عاقل بشی، همه چی حله...
مشکل از اونجایی شروع میشه که طرف فقط عاقلانه ازدواج می کنه و یا فقط عاشقانه ازدواج می کنه، توی زندگی مسائلی هست که برای بخشیدن نیاز به عقله و گاهی وقتا نیاز به قلب عاشق... اینطوری همیشه از خطاهای طرف مقابلت می گذری.

و اما عشق

می گفت: عشق بعد از ازدواج بهتره و ماندگارتره.... معتقدم به عشق بعد از ازدواج
رفت ازدواج کرد، دو هفته فقط دو هفته همه چی روی مدار عشق بود، اما بعدش همه چی عوض شد...

رفتن

می خواهم بروم، از تمام تعلقاتم دل بکنم و بروم... شبیه افرادی که دل کندند و رفتند.

آروزهای برآورده شده

آدم ها عجیبند...
وقتی به آرزوهایشان نمی رسند، غر می زنند، افسرده می شوند....
وقتی به آرزوهایشان می رسند، غر می زنند، افسرده می شوند...
فرق است:
در اولی غرهای نرسیدن را می زنند
در دومی غرهای از دست دادن را...
می ترسد روزی آرزویش را از دست بدهد...
پس شادی کجاست...

بزرگترین درس

فردی را دیدم، چشم نداشت، اما نقاشی اش از هر آنچه خالقش خلق کرده بود، هنرمندانه بود