معجزه...

ساعت حدودن دوی نیمه شب را نشان میدهد
صدای بال زدن کبوترها در حرم دیگر نمی آید...گویی کبوترها هم به آشیانه ی خود پناه آورده اند
صدای قدم های یک زن جوان و لاغر که ظاهرن بیست و چهار بهار را پشت سر گذاشته است در میان هق هق هایش گم میشود.
-یا امام رضا بچه ام داره توی تب میسوزه ... پول ندارم...
و این صحنه چند بار تکرار میشود.
کارگردان، کات نمیدهد... او را چه شده؟
گویی او هم منتظر معجزه ای ست